во́хканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
во́хканне | во́хканні | |
во́хкання | во́хканняў | |
во́хканню | во́хканням | |
во́хканне | во́хканні | |
во́хканнем | во́хканнямі | |
во́хканні | во́хканнях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)