ве́янне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ве́янне | ве́янні | |
ве́яння | ве́янняў | |
ве́янню | ве́янням | |
ве́янне | ве́янні | |
ве́яннем | ве́яннямі | |
ве́янні | ве́яннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)