верхаво́дка

‘жанчына, якая верхаводзіць’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. верхаво́дка верхаво́дкі
Р. верхаво́дкі верхаво́дак
Д. верхаво́дцы верхаво́дкам
В. верхаво́дку верхаво́дак
Т. верхаво́дкай
верхаво́дкаю		 верхаво́дкамі
М. верхаво́дцы верхаво́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)