ве́руючы
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
| ве́руючы | ве́руючыя | |
| ве́руючага | ве́руючых | |
| ве́руючаму | ве́руючым | |
| ве́руючага | ве́руючых | |
| ве́руючым | ве́руючымі | |
| ве́руючым | ве́руючых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)