ве́ранне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ве́ранне | ве́ранні | |
| ве́рання | ве́ранняў | |
| ве́ранню | ве́ранням | |
| ве́ранне | ве́ранні | |
| ве́раннем | ве́раннямі | |
| ве́ранні | ве́раннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)