велікаду́шнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
велікаду́шнічанне | |
велікаду́шнічання | |
велікаду́шнічанню | |
велікаду́шнічанне | |
велікаду́шнічаннем | |
велікаду́шнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)