ваяўні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ваяўні́ца | ваяўні́цы | |
| ваяўні́цы | ваяўні́ц | |
| ваяўні́цы | ваяўні́цам | |
| ваяўні́цу | ваяўні́ц | |
| ваяўні́цай ваяўні́цаю |
ваяўні́цамі | |
| ваяўні́цы | ваяўні́цах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)