ваяўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваяўні́к ваеўнікі́
Р. ваеўніка́ ваеўніко́ў
Д. ваеўніку́ ваеўніка́м
В. ваеўніка́ ваеўніко́ў
Т. ваеўніко́м ваеўніка́мі
М. ваеўніку́ ваеўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)