ваяўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ваяўні́к | ваеўнікі́ | |
| ваеўніка́ | ваеўніко́ў | |
| ваеўніку́ | ваеўніка́м | |
| ваеўніка́ | ваеўніко́ў | |
| ваеўніко́м | ваеўніка́мі | |
| ваеўніку́ | ваеўніка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)