вахабі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вахабі́т | вахабі́ты | |
| вахабі́та | вахабі́таў | |
| вахабі́ту | вахабі́там | |
| вахабі́та | вахабі́таў | |
| вахабі́там | вахабі́тамі | |
| вахабі́це | вахабі́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)