васьмісце́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. васьмісце́ннік васьмісце́ннікі
Р. васьмісце́нніка васьмісце́ннікаў
Д. васьмісце́нніку васьмісце́ннікам
В. васьмісце́ннік васьмісце́ннікі
Т. васьмісце́ннікам васьмісце́ннікамі
М. васьмісце́нніку васьмісце́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)