варо́чвальнік
‘прылада для варочання чаго-небудзь’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| варо́чвальнік | варо́чвальнікі | |
| варо́чвальніка | варо́чвальнікаў | |
| варо́чвальніку | варо́чвальнікам | |
| варо́чвальнік | варо́чвальнікі | |
| варо́чвальнікам | варо́чвальнікамі | |
| варо́чвальніку | варо́чвальніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)