варката́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
варката́нне | варката́нні | |
варката́ння | варката́нняў | |
варката́нню | варката́нням | |
варката́нне | варката́нні | |
варката́ннем | варката́ннямі | |
варката́нні | варката́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)