ванца́к

‘хвароба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ванца́к
Р. ванцаку́
Д. ванцаку́
В. ванца́к
Т. ванцако́м
М. ванцаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)