вантро́ба

‘жывот’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вантро́ба
Р. вантро́бы
Д. вантро́бе
В. вантро́бу
Т. вантро́бай
вантро́баю
М. вантро́бе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)