вантро́ба
‘жывот’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вантро́ба | вантро́бы | |
| вантро́бы | вантро́б | |
| вантро́бе | вантро́бам | |
| вантро́бу | вантро́бы | |
| вантро́бай вантро́баю |
вантро́бамі | |
| вантро́бе | вантро́бах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)