вантрабя́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вантрабя́нка вантрабя́нкі
Р. вантрабя́нкі вантрабя́нак
Д. вантрабя́нцы вантрабя́нкам
В. вантрабя́нку вантрабя́нкі
Т. вантрабя́нкай
вантрабя́нкаю		 вантрабя́нкамі
М. вантрабя́нцы вантрабя́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)