вандро́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вандро́ўнік вандро́ўнікі
Р. вандро́ўніка вандро́ўнікаў
Д. вандро́ўніку вандро́ўнікам
В. вандро́ўніка вандро́ўнікаў
Т. вандро́ўнікам вандро́ўнікамі
М. вандро́ўніку вандро́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)