вайця́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вайця́ю вайця́ем
2-я ас. вайця́еш вайця́еце
3-я ас. вайця́е вайця́юць
Прошлы час
м. вайця́ў вайця́лі
ж. вайця́ла
н. вайця́ла
Загадны лад
2-я ас. вайця́й вайця́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вайця́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)