вайця́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вайця́нне
Р. вайця́ння
Д. вайця́нню
В. вайця́нне
Т. вайця́ннем
М. вайця́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)