вайскаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вайскаві́к вайскавікі́
Р. вайскавіка́ вайскавіко́ў
Д. вайскавіку́ вайскавіка́м
В. вайскавіка́ вайскавіко́ў
Т. вайскавіко́м вайскавіка́мі
М. вайскавіку́ вайскавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)