ваенура́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваенура́ч ваенурачы́
Р. ваенурача́ ваенурачо́ў
Д. ваенурачу́ ваенурача́м
В. ваенурача́ ваенурачо́ў
Т. ваенурачо́м ваенурача́мі
М. ваенурачу́ ваенурача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)