ваенру́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваенру́к ваенрукі́
Р. ваенрука́ ваенруко́ў
Д. ваенруку́ ваенрука́м
В. ваенрука́ ваенруко́ў
Т. ваенруко́м ваенрука́мі
М. ваенруку́ ваенрука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)