ваверчанё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. ваверчанё́ ваверчаня́ты
Р. ваверчаня́ці ваверчаня́т
Д. ваверчаня́ці ваверчаня́там
В. ваверчанё́ ваверчаня́т
Т. ваверчанё́м ваверчаня́тамі
М. ваверчаня́ці ваверчаня́тах

Іншыя варыянты: ваверчаня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)