біяці́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| біяці́н | біяці́ны | |
| біяці́ну | біяці́наў | |
| біяці́ну | біяці́нам | |
| біяці́н | біяці́ны | |
| біяці́нам | біяці́намі | |
| біяці́не | біяці́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)