біясінтэты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біясінтэты́чны біясінтэты́чная біясінтэты́чнае біясінтэты́чныя
Р. біясінтэты́чнага біясінтэты́чнай
біясінтэты́чнае		 біясінтэты́чнага біясінтэты́чных
Д. біясінтэты́чнаму біясінтэты́чнай біясінтэты́чнаму біясінтэты́чным
В. біясінтэты́чны (неадуш.)
біясінтэты́чнага (адуш.)		 біясінтэты́чную біясінтэты́чнае біясінтэты́чныя (неадуш.)
біясінтэты́чных (адуш.)
Т. біясінтэты́чным біясінтэты́чнай
біясінтэты́чнаю		 біясінтэты́чным біясінтэты́чнымі
М. біясінтэты́чным біясінтэты́чнай біясінтэты́чным біясінтэты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)