біяразбурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
біяразбурэ́нне | біяразбурэ́нні | |
біяразбурэ́ння | біяразбурэ́нняў | |
біяразбурэ́нню | біяразбурэ́нням | |
біяразбурэ́нне | біяразбурэ́нні | |
біяразбурэ́ннем | біяразбурэ́ннямі | |
біяразбурэ́нні | біяразбурэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)