біяразбурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| біяразбурэ́нне | біяразбурэ́нні | |
| біяразбурэ́ння | біяразбурэ́нняў | |
| біяразбурэ́нню | біяразбурэ́нням | |
| біяразбурэ́нне | біяразбурэ́нні | |
| біяразбурэ́ннем | біяразбурэ́ннямі | |
| біяразбурэ́нні | біяразбурэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)