біямагнеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біямагнеты́чны біямагнеты́чная біямагнеты́чнае біямагнеты́чныя
Р. біямагнеты́чнага біямагнеты́чнай
біямагнеты́чнае
біямагнеты́чнага біямагнеты́чных
Д. біямагнеты́чнаму біямагнеты́чнай біямагнеты́чнаму біямагнеты́чным
В. біямагнеты́чны (неадуш.)
біямагнеты́чнага (адуш.)
біямагнеты́чную біямагнеты́чнае біямагнеты́чныя (неадуш.)
біямагнеты́чных (адуш.)
Т. біямагнеты́чным біямагнеты́чнай
біямагнеты́чнаю
біямагнеты́чным біямагнеты́чнымі
М. біямагнеты́чным біямагнеты́чнай біямагнеты́чным біямагнеты́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)