біцю́г
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| біцю́г | біцюгі́ | |
| біцюга́ | біцюго́ў | |
| біцюгу́ | біцюга́м | |
| біцюга́ | біцюго́ў | |
| біцюго́м | біцюга́мі | |
| біцюгу́ | біцюга́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)