бісмуты́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бісмуты́т | бісмуты́ты | |
| бісмуты́ту | бісмуты́таў | |
| бісмуты́ту | бісмуты́там | |
| бісмуты́т | бісмуты́ты | |
| бісмуты́там | бісмуты́тамі | |
| бісмуты́це | бісмуты́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)