біафі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біафі́нны біафі́нная біафі́ннае біафі́нныя
Р. біафі́ннага біафі́ннай
біафі́ннае		 біафі́ннага біафі́нных
Д. біафі́ннаму біафі́ннай біафі́ннаму біафі́нным
В. біафі́нны (неадуш.)
біафі́ннага (адуш.)		 біафі́нную біафі́ннае біафі́нныя (неадуш.)
біафі́нных (адуш.)
Т. біафі́нным біафі́ннай
біафі́ннаю		 біафі́нным біафі́ннымі
М. біафі́нным біафі́ннай біафі́нным біафі́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)