бяску́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бяску́тнік | бяску́тнікі | |
| бяску́тніка | бяску́тнікаў | |
| бяску́тніку | бяску́тнікам | |
| бяску́тніка | бяску́тнікаў | |
| бяску́тнікам | бяску́тнікамі | |
| бяску́тніку | бяску́тніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)