бяскве́ткавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
бяскве́ткавыя | |
бяскве́ткавых | |
бяскве́ткавым | |
бяскве́ткавыя | |
бяскве́ткавымі | |
бяскве́ткавых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)