бязу́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бязу́льнік | бязу́льнікі | |
| бязу́льніка | бязу́льнікаў | |
| бязу́льніку | бязу́льнікам | |
| бязу́льніка | бязу́льнікаў | |
| бязу́льнікам | бязу́льнікамі | |
| бязу́льніку | бязу́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)