бязму́жніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| бязму́жніца | бязму́жніцы | |
| бязму́жніцы | бязму́жніц | |
| бязму́жніцы | бязму́жніцам | |
| бязму́жніцу | бязму́жніц | |
| бязму́жніцай бязму́жніцаю |
бязму́жніцамі | |
| бязму́жніцы | бязму́жніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)