бяззлу́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяззлу́чны бяззлу́чная бяззлу́чнае бяззлу́чныя
Р. бяззлу́чнага бяззлу́чнай
бяззлу́чнае		 бяззлу́чнага бяззлу́чных
Д. бяззлу́чнаму бяззлу́чнай бяззлу́чнаму бяззлу́чным
В. бяззлу́чны (неадуш.)
бяззлу́чнага (адуш.)		 бяззлу́чную бяззлу́чнае бяззлу́чныя (неадуш.)
бяззлу́чных (адуш.)
Т. бяззлу́чным бяззлу́чнай
бяззлу́чнаю		 бяззлу́чным бяззлу́чнымі
М. бяззлу́чным бяззлу́чнай бяззлу́чным бяззлу́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)