бязду́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бязду́мнік | бязду́мнікі | |
| бязду́мніка | бязду́мнікаў | |
| бязду́мніку | бязду́мнікам | |
| бязду́мніка | бязду́мнікаў | |
| бязду́мнікам | бязду́мнікамі | |
| бязду́мніку | бязду́мніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)