бядо́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бядо́тнік | бядо́тнікі | |
| бядо́тніка | бядо́тнікаў | |
| бядо́тніку | бядо́тнікам | |
| бядо́тніка | бядо́тнікаў | |
| бядо́тнікам | бядо́тнікамі | |
| бядо́тніку | бядо́тніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)