буху́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
буху́канне | |
буху́кання | |
буху́канню | |
буху́канне | |
буху́каннем | |
буху́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
буху́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
буху́канне | |
буху́кання | |
буху́канню | |
буху́канне | |
буху́каннем | |
буху́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)