бутыра́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бутыра́т | бутыра́ты | |
| бутыра́ту | бутыра́таў | |
| бутыра́ту | бутыра́там | |
| бутыра́т | бутыра́ты | |
| бутыра́там | бутыра́тамі | |
| бутыра́це | бутыра́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)