бунтаўшчы́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
бунтаўшчы́ца | бунтаўшчы́цы | |
бунтаўшчы́цы | бунтаўшчы́ц | |
бунтаўшчы́цы | бунтаўшчы́цам | |
бунтаўшчы́цу | бунтаўшчы́ц | |
бунтаўшчы́цай бунтаўшчы́цаю |
бунтаўшчы́цамі | |
бунтаўшчы́цы | бунтаўшчы́цах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)