бунтаўшчы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бунтаўшчы́к бунтаўшчыкі́
Р. бунтаўшчыка́ бунтаўшчыко́ў
Д. бунтаўшчыку́ бунтаўшчыка́м
В. бунтаўшчыка́ бунтаўшчыко́ў
Т. бунтаўшчыко́м бунтаўшчыка́мі
М. бунтаўшчыку́ бунтаўшчыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)