бунтаўні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| бунтаўні́ца | бунтаўні́цы | |
| бунтаўні́цы | бунтаўні́ц | |
| бунтаўні́цы | бунтаўні́цам | |
| бунтаўні́цу | бунтаўні́ц | |
| бунтаўні́цай бунтаўні́цаю |
бунтаўні́цамі | |
| бунтаўні́цы | бунтаўні́цах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)