бунтаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бунтаўні́к бунтаўнікі́
Р. бунтаўніка́ бунтаўніко́ў
Д. бунтаўніку́ бунтаўніка́м
В. бунтаўніка́ бунтаўніко́ў
Т. бунтаўніко́м бунтаўніка́мі
М. бунтаўніку́ бунтаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)