бунтаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бунтаўні́к | бунтаўнікі́ | |
| бунтаўніка́ | бунтаўніко́ў | |
| бунтаўніку́ | бунтаўніка́м | |
| бунтаўніка́ | бунтаўніко́ў | |
| бунтаўніко́м | бунтаўніка́мі | |
| бунтаўніку́ | бунтаўніка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)