буйні́ць

‘павялічваць, рабіць каго-небудзь, што-небудзь буйнейшым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. буйню́ буйні́м
2-я ас. буйні́ш буйніце́
3-я ас. буйні́ць буйня́ць
Прошлы час
м. буйні́ў буйні́лі
ж. буйні́ла
н. буйні́ла
Загадны лад
2-я ас. буйні́ буйні́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час буйнячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)