брыку́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| брыку́н | брыкуны́ | |
| брыкуна́ | брыкуно́ў | |
| брыкуну́ | брыкуна́м | |
| брыкуна́ | брыкуно́ў | |
| брыкуно́м | брыкуна́мі | |
| брыкуне́ | брыкуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)