брухано́гія
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
брухано́гія | |
брухано́гіх | |
брухано́гім | |
брухано́гіх | |
брухано́гімі | |
брухано́гіх |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)