бо́к

‘напрамак; мясцовасць; прастора’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́к бакі́
Р. бо́ку бако́ў
Д. бо́ку бака́м
В. бо́к бакі́
Т. бо́кам бака́мі
М. баку́ бака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)