бесчаранко́выя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
бесчаранко́выя | |
бесчаранко́вых | |
бесчаранко́вым | |
бесчаранко́выя | |
бесчаранко́вымі | |
бесчаранко́вых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)