беспяча́ць

‘забяспечваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. беспяча́ю беспяча́ем
2-я ас. беспяча́еш беспяча́еце
3-я ас. беспяча́е беспяча́юць
Прошлы час
м. беспяча́ў беспяча́лі
ж. беспяча́ла
н. беспяча́ла
Загадны лад
2-я ас. беспяча́й беспяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час беспяча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)