беспрыту́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
беспрыту́льнік | беспрыту́льнікі | |
беспрыту́льніка | беспрыту́льнікаў | |
беспрыту́льніку | беспрыту́льнікам | |
беспрыту́льніка | беспрыту́льнікаў | |
беспрыту́льнікам | беспрыту́льнікамі | |
беспрыту́льніку | беспрыту́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)