беспрыту́льны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. беспрыту́льны беспрыту́льныя
Р. беспрыту́льнага беспрыту́льных
Д. беспрыту́льнаму беспрыту́льным
В. беспрыту́льнага (адуш.) беспрыту́льных (адуш.)
Т. беспрыту́льным беспрыту́льнымі
М. беспрыту́льным беспрыту́льных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)