беспрыту́льны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
беспрыту́льны | беспрыту́льныя | |
беспрыту́льнага | беспрыту́льных | |
беспрыту́льнаму | беспрыту́льным | |
беспрыту́льнага ( |
беспрыту́льных ( |
|
беспрыту́льным | беспрыту́льнымі | |
беспрыту́льным | беспрыту́льных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)